Shoma5

شبکه مهندسان ساختمان ایران

آیین نگارش حقوقی

  • ۱۸۵۳

متاسفانه اگر نامه ها و درخواستهای حقوقی، با کلی گویی و اطاله کلام و استفاده از الفاظ تخصصی و حرفه ای همراه باشد، پس از قرائت کامل نه تنها ابهامات را برطرف نمی نماید، بلکه سردرگمی جدیدی نیز ایجاد و کاربر را مجبور به برداشت عینی و تقلید می نماید.

با همین نگرش، در این مقال سعی بر ساده گویی و ایجاد شرایط نگارش متون حقوقی گردیده است. بدیهی است آموزش دقیق جملات مورد استفاده در نگارش های حقوقی، مستلزم تهیه مطلب به صورت موضوعی و موردی بوده و در این بحث نمی گنجد؛ لیکن سعی گردیده کلیات مهم در این مورد در اینجا ارائه گردد.

تمرین و ممارست در به کارگیری نکات ذیل، یقیناً موجب تنظیم متنی قابل قبول از دید متخصصین امر خواهد گردید .

1- پیش از شروع به نوشتن، توجه به شکل و ظاهر و رعایت نکاتی که موجب ایجاد جذابیت نهایی گردد، از اهمیت خاصی برخوردار بوده و نویسنده می بایست به انتخاب نوع کاغذ از حیث سفیدی و شفافیت آن و نوع سربرگ که حاوی طراحی زیبا باشد و همینطور رنگ قلم توجه کامل داشته باشد؛ چرا که رعایت ظاهر مکاتبات نشانگر سلیقه و خوش ذوقی نویسنده و چه بسا هوش و ذکاوت وی نیز می باشد.

2 ـ توجه به نگارش شکل صحیح کلمات

بعضاً دیده شده است که افراد علیرغم ناآگاهی از شکل صحیح کلمات، از آن ها استفاده کرده و آنچه را که شنیده اند به قلم می کشند؛ در صورتیکه معنادارترین کلمات در صورتی که غلط تلفظ شده یا به اشتباه نگاشته شوند موجب کسر ارزش و اعتبار کلمه و نویسندۀ آن می گردد، بنابراین می بایست در صورت نا آشنایی با لفظ کلمات، از بکار بردن آن خودداری گردد .

3 ـ رعایت علائم و نشانه های ادبی در ابتدا، انتها و به فراخور جایگاه و نوع جمله نیز بسیار مهم و ضروری بوده، چرا که بعضاً عدم استفاده از بعضی علائم و نگاره های ادبی موجب تغییر معنی و مفهوم جمله می گردد.

4 ـ انتخاب الفاظ اداری و رسمی

دقت در انتخاب عبارات و کلمات نیز بسیار مهم و اساسی است؛ چرا که بعضی الفاظ که به طور روزمره در محاورات مورد استفاده واقع می گردند، در مکاتبات اداری و به ویژه قضایی محلی از اعراب نداشته و شبهه کم ارزش انگاشتن مخاطب را ایجاد می نماید و هرچند در برگیرنده منظور اصلی نگارنده باشد، موجب ایجاد بی اعتباری در متن نگاشته شده می گردد.

5 ـ استفاده از کلمات احترام آمیز در آغاز و پایان هر متنی نشانگر شخصیت نگارندۀ متن بوده و اساساً موجب توجه بیشتر خواننده به متن نوشته شده می شود.

6 ـ مکاتبات اداری می بایست با تیتر و عنوان دقیق مخاطب تهیه شود و متضمن سمت و جایگاه وی باشد و این موضوع نیز بیانگر آگاهی و اطلاع نگارنده از جایگاه مخاطب و موضوع مورد نگارش است.

7 ـ رعایت اختصار در مکاتبات اداری و قضایی (رسمی ) نیز دارای اهمیت ویژه ای است و نگارنده می بایست با استفاده از جملات کوتاه و مختصر منظور و هدف و خواسته خویش را بیان نموده و از اضافه گویی پرهیز نماید چرا که نتیجۀ تهیه نوشته های طولانی، ایجاد بی حوصلگی در خواننده و عدم توجه به اصل موضوع بوده و نهایتاً هدف نویسنده از تهیه نامه یا نوشته تأمین نمی گردد.

8 ـ تسلط نگارنده بر موضوع ، موجب نگارش متنی کامل و جامع می گردد، بنابراین تا زمانیکه آگاهی و اطلاع کامل از ماوقع نداریم نمی بایست دست به قلم برده و اقدام به کتابت نمائیم.

9 ـ در صورت تهیه لوایح قضایی ، اشارۀ دقیق به مستندات با ذکر شماره و تاریخ و صفحۀ قرارگیری مستند، موجب سهولت در دستیابی به آن بوده و لایحه تنظیمی را دارای ارزش و اعتبار خاصی می نماید.

10ـ در مکاتبات حقوقی حتی الامکان می بایست از الفاظ حقوقی استفاده نمود تا تفاوت تهیه لوایح و دادخواست ها توسط حقوقدانان و افراد فاقد تحصیلات حقوقی مشخص گردد، چرا که خوانندۀ متخصص به محض احراز نگارش متن توسط حقوقدان، نگرش ویژه ای نسبت به کلیه الفاظ به کار رفته خواهد داشت.

11 ـ متون تهیه شده می بایست در صورت نیاز به بخشهای و فصول و .... تقسیم گردد تا امکان تفکیک مطلب برای خواننده فراهم آید.

12 ـ یکی از ضروریات ایجاد توانایی در نگارش صحیح حقوقی، ممارست و تمرین و بهره گیری از متون تهیه شده توسط صاحب نظران و اهل فن می باشد، بنابراین فرض اینکه مطالعه مکاتبات دیگران کپی برداری تلقی می گردد، اشتباه است؛ چه بسا شعرای به نام که علیرغم دارا بودن استعداد ذاتی، دلیل و عامل سرودن شعر را مطالعه وافر شعر شعرای دیگر عنوان نموده اند.

13 – استناد به شماره مواد قانونی در لوایح تقدیمی و دادخواست های تنظیمی حسب مورد، جایگاه و مقتضیات خاصی را می طلبد، با توجه به اینکه عرفاً اثبات حکمی به عهده قضات بوده و اثبات موضوعی به عهده اصحاب دعوی است، لذا بهتراست در دادخواست های تنظیمی صرفاً به اصل موضوع و یا فحوی قوانین اشاره گردد و چه بسا استناد دقیق به مواد قانونی با ذکر شماره آن ها بعضاً موجب ایجاد اختلال در دادرسی گردد. لیکن در لوایح تقدیمی به دادگاه می بایست سعی در استناد و اشاره دقیق به قوانین مربوط گردیده و بدین وسیله موجب سهولت در رسیدگی و تطبیق دعوی یا دفاع از دعوی با قانون گردید.

14ـ احتراز از تکرار، خواه درموضوع و خواه در کلمات خاص؛ چرا که تکرار به منزلۀ عدم تسلط نگارنده بر آیین نگارش و موضوع نگارش است .

15 ـ تقسیم مطالب معنونه به پاراگراف از اهمیت خاصی برخودار بوده و موجب اختلاط در موضوع نمی گردد.

16 ـ شروع به نگارش هر متنی اعم از لایحه یا دادخواست مستلزم مقدمه چینی، شرح ماوقع، مستندات و در نهایت خواسته نگارنده است. بنابراین جابجایی هر یک از این موارد در متن تنظیمی موجبات سردرگمی مخاطب و عدم دستیابی نگارنده به هدف خویش می گردد.

امید است با رعایت نکات فوق، توفیق در تهیه متن قابل قبولی فراهم گردد.

منبع: http://libc.ir

نظرات: (۰) هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی