-
يكشنبه, ۱۷ دی ۱۳۹۱، ۰۴:۳۲ ب.ظ
-
۱۵۰۲
آرامش از درون انسان می جوشد و زمانی به وجود می آید که ایمانی از جنس آسمانی در
دل پدید آمده باشد.
اما آسایش ابزارگرا است و در سیطره ی کمیت قرار دارد...
مردم ممکنه خیلی تو آسایش باشن اما معدود افرادی هستن که در آرامش زندگی میکنن.
آسایش یعنی راحتی در زندگی که با امکانات و ثروت خوب و زیاد به دست میاد. هرچی دلشون بخواد میخرن. هر کجا
خواستن میرن و ...
آرامش رو اونایی دارن که از درون سالم و سلامتند.
شاید فقیر و بی چیز باشن اما دلشون خوشه. به اونچه دارن راضین...
چه خوب می شد که ما در عین آرامش، آسایش هم داشتیم و در عین آسایش، آرامش هم
همرامون بود!
اما این نامساوی رو به خاطر بسپرید که :
همیشه آرامش مهم تر از آسایش است.